Biterken Bitmek


Þuraya biraz oturalým oðul. Eee yaþ kemale erdi, dizler yitirdi çevikliðini. Oturalým biraz þu gürül gürül akan ýrmaðýn kenarýna. Akmak... Daðlarýn, taþlarýn arasýnda engel tanýmaksýzýn, hiç durmadan akmak... Azimle hedefine yürümesiyle su, ne muhteþem bir kýlavuz. Geçtiði her yere hayat götürmesiyle ve ipeklerden yumuþak edasý; fakat kayalarý yontan, daðlarý delen kararlýðýyla su, ne güzel bir misal. Su gibi olmalý oðul, su gibi... Denizlere akarken önüne çýkan her engeli aþan su gibi... Daðlar çýktýðýnda karþýsýna, aþýlmaz daðlar çýktýðýnda manevra yapýp yine de hedefine yürüyen su gibi...

Konuþmuyorsun oðul! Hem gözlerindeki bu karanlýk da ne? Yýldýzlarý parlatan kudretten bir kývýlcýmlýk olsun ýþýk devþirmez mi gözlerin?

Hayata bu küskünlük de neden? Gergin dudaklarýna az da olsa bir tebessüm çizilmez mi? Rýzýk endiþesi mi oðul? Denizlerin derinliklerine can veren, hayatýný beslemez mi? Yoksa günahlar mý? Bir þey diyemem o zaman, zira Korkuyorum! diyene, Hayýr titreyeceksin kardaþým, titreyeceksin! denilmiþ. Günahlarýn ille de ümitsizlik akýtýyorsa yüreðine. Anana merhamet veren, sana merhamet etmez mi? Yine de hayat bu iþte oðul. Bir gün altýn kanatlý kelebekler gibi pýrpýr ederken yüreklerimiz sevinçten, ertesi gün dertler çöker yüreðimize, hem de bütün aðýrlýðýyla... Kýrar kolumuzu kanadýmýzý. Ümitsizlik dökülür ufuklarýmýza, zift gibi, katran gibi siyah... Kurþun gibi aðýr... Buna raðmen hayatýn her aný yaþamaya deðer ve her aný güzel oðul! Hayatýn anlarý, þarkýlarýn makamlarý gibidir: hicaz, hüzzam, kürdilihicazkâr, mâhûr... Hepsi güzel ama beraberken güzel. Sadece hüzzam, sadece mâhûr ya da kürdîlî hicazkâr hangi zevki okþar ki?

Ya hayat... Acýlar olmasaydý, nasýl bilecektik mutluluðu? Karanlýk olmasaydý ýþýðý fark edebilir miydik? Hastalýk olmasaydý saðlýðý?... Dedim ya, hayatýn her aný güzel. Ya bizzat güzel ya da netice itibâriyle güzel". Bir aðustos susuzluðunda insanýn kuruyan diline damaðýna bir bardak suyun güzelliðini hangi kelimeler tarif edebilir? þte bu, bizzat güzel. Bir de ayný suyun ilâçlý olaný, acý tadýyla yüz buruþturaný var ki, o da tedâvi ettiði için netice itibariyle güzel. Bazen meserretle, neþeyle olur imtihânýmýz bazen de mazarratla, kederle. Bazen geniþliðe uðrarýz bazen darlýða. Hayatý bazen yaþarýz bazen de onu sýrtýmýzda bir yük gibi taþýrýz. Ama meserretle mazarrat, geniþlikle darlýk bütün bir güzelliðin âhenkli birer parçasýndan baþka bir þey deðil oðul. Öyle olmasa da Hayâtýn iyi ve kötü anlarý mevsimler gibidir ve hiçbir mevsim sonsuza kadar sürmez. Öyleyse galiba önemli olan, hayâtýn bize tesadüf eden zamanlarýnda iyi veya kötü olmasý deðil, önemli olan bu anlarýmýzý nasýl geçirdiðimizdir. Dar günlerin isyankârý, geniþ günlerin þýmarýðý deðil; her anýn müstakîmi olmaktýr önemli olan. Neticede hüzünlü bir veda ile yamaçlarý saran bir akþam güneþi gibi, hepimiz gidici deðil miyiz? Önemli olan ebedî hayatýný kurtarmaktýr oðul. Görüyorum ki dudaklarýn hâlâ gergin, bakýþlarýna hayatýn deðil, ölümün rengi hakim.

Yoksa öte bir þey mi oðul derdin, öte bir þey mi? Yýllarca hazan yaþamak gibi... Zirvelerden ayak altýna inmek gibi bir þey midir böyle yüreðinin kanýný sana içiren? Þirazeden çýkmýþ bir kitabýn sayfalarý gibi paramparça ve gözyaþý kaderi olmuþ bir coðrafyanýn bahtsýz çocuðu olmak mýdýr oðul seni böyle mahzun eden? Fakat bütün bütün çöl deðil ki artýk zemin. Evet koca çýnarlar devrildi, doðru ama, þu sürgünleri görmez mi gözlerin? Bak þu altýn formalý kardelenlere. Bak ve aldýrma bir çiçekle bahar olmaz diyenlere. Her çiçek ancak bir bahar tezgâhýnda dokunur. Bir tek çiçek varsa zeminde, mevsim bahar demektir. Hem bahar bizim gönlümüzdedir oðul, madem ki iman var yüreðimizde. Zaten bahar insanýn gönlünde olmalý. Gönülde bahar olmadýktan sonra mevsim ha kýþ olmuþ ha yaz. Ha günlük güneþlik olmuþ ha ayaz. Nedir seni mahzûn eden bilmiyorum. Ama her ne ise hepsinin üstüne oðul, hepsinin üstüne þimdi Sýyrýl hazân duygularýndan. Bunu ben söylemiyorum. Biri söylüyor ki topraðýn nabzý ellerindedir, baharýn muþtusunu bilen. Biri söylüyor ki fýsýltýlar gelir kulaklarýna öteden. Satrançta piyon olduðuna kahýrlanma. Piyonlar vezir de olur. Hem taþlar ister kale olsun, ister fil, isterse çift kanatlý bir küheylan. Taþlarla bir oynayan var oðul, Hakîm ve Rahîm olan. Taþlarla bir oynayan var oðul. Býrak Kisralar, altýndan halkalar yapadursun, halkalar Sürakalar içindir.

Kaygý duyma sakýn Ebrehenin fillerinden
Vakti geldiðinde ordular düzerler ufuklara ebâbillerden

Firavun gölgelerin uzamasý korkutmasýn seni oðul. Gölgeler gün batýmýnda serpilirler, ölmek için büyürler ve büyürken gölgeler, Musalar da büyür oðul, Musalar da büyür. Kýrka ne kaldý Hamzalar gelmedi mi? Bu bezme Ömerler de tutulur. Tasalanma, tohumlar topraða girerler ve çürürken büyürler. Tohumlar oðul, biterken biterler.


M. Sacid ARVASÝ