Ben kaybolmuþtum, sen yoktun...
Sonra, henüz ne olduðunu anlayamadan çýkýverdin karþýma! ? .
Ýþte ne olduysa o anda ve o andan sonra oldu...
Beni sen buldun! ..
Ve o andan sonra
Hayatýmdaki bir çok deðiþikliðin altýnda senin imzan oldu...

Unuttuðum tebessümü hatýrlattýn önce...
Yine, yýllar önce unuttuðum dost ve arkadaþ meclislerini hatýrlattýn...
Oturup iki lâf etmeyi zül sayarken,
sohbetin vazgeçilemeyecek bir ihtiyaç olduðunu hatýrlattýn...
Lâtife yapmayý hatýrlattýn...
Sevinç ve korku uzun zamandýr benim için hiçbir anlam taþýmýyordu;
sevinç ve korkuyu hatýrlattýn...
Telefondaki sözcüðünün,
oralarda bir yerlerde birilerinin olduðunu ifade ettiðini hatýrlattýn...
Ot gibi yaþayýp giderken yaþamaksa bu eðer-,
insan olduðumu, düþünme yeteneðimin olduðunu,
kandan ve çamurdan olduðumu hatýrlattýn...
Ama en önemlisi, hepsinden önemlisi;
o en önceki Ben'i,
bir zamanlar sevgiyle-aþkla-özlemle donanmýþ bir yüreðe sahip olduðumu,
sevgisiz-aþksýz-özlemsiz yapamayacaðýmý,
sevgiyle-aþkla-özlemle baðlanacak birilerini bulabileceðimi hatýrlattýn...
Kýsacasý, sen bana gerçek kimliðimi, Ben'i hatýrlattýn...
Þimdi býrakýp gideceksin görevini tamamlamanýn derin huzuru(!) içerisinde, öyle mi? ! .
Sana yaþadýðým iþkenceyi anlatmýþtým oysa!
Hiçbir canlý -en akýllýsýndan en delisine, en güzelinden en çirkinine kadar-, aþaðýlanamaz!
Çünkü vicdan denilen Tanrý gölgesi, buna müsaade etmez!
Vicdan, bunu bir kez yapmaya kalktý; bahçedeki en güzel çiçekler isyan ettiler bu karara!
Bahçývan o çiçekleri eski haline getirinceye kadar neler çekmiþti biliyorsun!
Ve her gün ayný korkuyla yaþayan ben;
elbette her dakika, her saat, her günümü bu korkuyla geçirmeye devam ediyorum...
Ve bu korkunun mantýðýný da sayende bulmadým mý?
Ve bunca çilenin içerisinde, kendim için yarattýðým cenneti bana çok mu görüyorsun? ..
Olsun!
Bunu, üzerimdeki hakkýna sayýyor ve sana hiç kýzmýyorum...
Sadece içimin,
kalbimin aðrýsýna nasýl tahammül edebilirimin hesabýný yapmak düþündürüyor beni!
Keþke hatýrlattýklarýnýn yanýnda bunu da öðretebilseydin bana!